اصول آشنایی قبل از ازدواج
در دوران قدیم حتی دختر و پسر یکدیگر را نمی شناختند و نمی
دانستند که قرار است با چه کسی زندگی کنند و بعد از اینکه خطبه
عقد خوانده می شد با یکدیگر آشنا می شدند. در واقع این پدر و
مادر ها بودند که برای آنها همسر انتخاب میکردند. ما آن دیدگاه
را نمی پذیریم، چرا که این سوال مطرح می شود که آیا ابزار لازم
برای محک زدن یکدیگر را دارند؟ قرار است این آشنایی در صورت
شناخت کافی به ازدواج برسد و قرار نیست که دختر و پسر یک دوستی
داشته باشند و بعد از 6 ماه که وابستگی عاطفی بین آنها ایجاد
شد تازه ببینند به درد هم میخورند یا نه؟
در دوران آشنایی تاریخچه فردی را به دست می آوریم، رفتار ها و
گفتار های او را زیر نظر می گیریم و به احساسات درونی خود توجه
می کنیم و همه اینها را مبنای ادامه یا عدم تداوم ارتباط قرار
می دهیم.
فقط گفتن و بیان قصد ازدواج کافی نیست که فرد نیت ازدواج دارد
بلکه چند نشانه وجود دارد که عملاً قصد و نیت فرد را از آشنایی
نشان می دهد. نیت و قصد ازدواج را عملاً می توان با نشانه های
زیر متوجه شد.
داشتن هدف ازدواج به این معنی نیست که پس از آشنایی، حتما باید
ازدواج کرد. قصد ازدواج به این معنی است که این ارتباط، برای
فرد مهم است؛ چارچوب دار است و بی قید و باری به هر جهت نیست.
ب: فردی که قصد ازدواج دارد ارتباطش را از خانواده مخفی نمی
کند.
ج: فردی که قصد ازدواج دارد زمان آشنایی را بیش از اندازه
طولانی نمی کند.
د: فردی که قصد ازدواج دارد سعی در به دست آوردن اطلاعات دارد
و تنها به تبادل احساسات بسنده نمی کند.
با توجه به آنچه گفته شد تعریف آشنایی قبل از ازدواج به قرار
زیر است: آشنایی فرایند تبادل اطلاعات و عواطف بین دو نفر از
جنس مقابل به منظور تصمیم گیری برای ازدواج است.
مدت زمان دوره آشنایی: